Перевод: с польского на английский

с английского на польский

postępować naprzód

См. также в других словарях:

  • postępować — ndk IV, postępowaćpuję, postępowaćpujesz, postępowaćpuj, postępowaćował postąpić dk VIa, postępowaćpię, postępowaćpisz, postępowaćstąp, postępowaćpił 1. «stąpając, krocząc posuwać się naprzód, iść za kimś» Postępować krok w krok za kimś, śladem… …   Słownik języka polskiego

  • stać — ndk, stoję, stoisz, stój, stał 1. «o istotach żywych: trzymać się, być na nogach; zachowywać pozycję pionową, wspierając się na nogach» Stać na palcach. Stać na baczność. Pracować stojąc. Ledwie stoję na nogach ze zmęczenia. Nie móc stać o… …   Słownik języka polskiego

  • iść — ndk, idę, idziesz, idź, szedł, szła, szli 1. «przenosić się z miejsca na miejsce, posuwać się stawiając kroki; stąpać, kroczyć; w pochodzie: maszerować» Iść pieszo, piechotą, na piechotę. Iść na palcach. Iść ostrożnie, pewnie, śmiało. Iść na… …   Słownik języka polskiego

  • życie — 1. Bez życia «bez zapału, mało energicznie» 2. Brać, traktować życie lekko «być lekkomyślnym, postępować lekkomyślnie, beztrosko, niczym się nie przejmując»: Podziwiał jego odwagę brania życia lekko i nieodpowiedzialnie, jakby to było majowe… …   Słownik frazeologiczny

  • lawirować — ndk IV, lawirowaćruję, lawirowaćrujesz, lawirowaćruj, lawirowaćował 1. «posuwać się naprzód, zręcznie omijając przeszkody; manewrować, kluczyć» Kelner lawirował zręcznie między stolikami. Lawirować w tłumie przechodniów. przen. «postępować… …   Słownik języka polskiego

  • premedytacja — ż I, DCMs. premedytacjacji, blm 1. «obmyślenie czegoś naprzód; ułożenie planu jakiegoś działania» Postępować z całą premedytacją. 2. praw. «dokładne zaplanowanie i przygotowanie przestępstwa» Morderstwo z premedytacją. ‹łac.› …   Słownik języka polskiego

  • wejść — dk, wejdę, wejdziesz, wejdź, wszedł, weszła, weszli, wszedłszy wchodzić ndk VIa, wejśćdzę, wejśćdzisz, wchodź, wejśćdził 1. «idąc, posuwając się naprzód, dostać się dokądś, do wnętrza czegoś, znaleźć się gdzieś, przekroczyć jakieś granice,… …   Słownik języka polskiego

  • wlec — dk XI, wlokę (wlekę), wleczesz, wlecz, wlókł (wlekł), wlokła (wlekła), wlekli, wleczony 1. «ciągnąc przesuwać z trudem coś lub kogoś po czymś» Wlec skrzynię po ziemi. Konie z trudem wlokły sanie. Dwaj żołnierze wlekli rannego. Wlókł za sobą długi …   Słownik języka polskiego

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»